Ես վերադառնում եմ այն տունը,որտեղ ապրել ենք միասին: Հիշու՞մ ես մեր տունը Ազատ,մեր դուռն ու սեղանը մշտապես բաց էին հյուր եկող բարեկամների առջև:
Մի օր մեզ մոտ եկան մարդիկ և ասացին որ քո բարեկամներն են,մենքել սովորականից լայն բացեցինք դռները և պարզամտորեն հավատացինք հիշատակ լուսանկարվելուն, դրանք ծիծաղաշարժ և մի տեսակ ֆոտոնոր էին քո մանկությունը պատկերող: Քո զանգից հետո ես գնացի այդ ամսագիրը գնեցի, թերթելով այն ցավում էի, որ հորդ շփոտում ես խեղկատակի հետ, որը կոտրատվոմ է իր լուսանկարը ամսագրում տեսնելու համար և խոսեցիր իմ դեմքի պրոտեսքային և գոռոզ արտահայտության մասին... թերևս այդպես է ,բայց, այդ պահին մենք քո մասին էինք խուսում: Քո մեծ զայրույթի պահին հեռախոսով երևի չհամարձակվեցիր հիշեցնել քո ամսական օգնությունների մասին,դե ուրեմն իմացիր որ այդ բոլոր գումարները,առաջին ֆրանկից սկսած պահված են պահարանում, այն տուփի մեջ,որը դու լավ ճանաչում ես: Այդ դրամը քոնն է,մենք դրան երբեք չենք դիպչի, սակայն քանի դեռ կենդանի ենք կարող ենք երևակայել, որ հնարաորություն ունենք դադարեցնել աշխատանքը շնորհիվ մեր որդու:
ևվ որպեսզի մորդ չվշտացնեմ, կասեմ նրան որ ինձ արքայավայել ընդունեցիր: Դա զուտ ճշմարտություն է ինձ համար, հաշվի առնելով Կառոլի պատվիրած շքեղ սենյակները:
Այսքանը որդիս... ես մեկնում եմ....
Քո ծեր հայր Հակոբ..
Անրի Վեռնոյ -(Մայրիկ)
No comments:
Post a Comment